သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ် ရုပ်ရည်လေးကလည်းရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေး တွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိသလို လုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက် သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ်ထင်လား ရင်လည်းရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်း ချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့် ခင်ခင်လေးမှာ ရည်းစားသနာ မရှိခဲ့ဘူး။ ကြိုက်တဲ့သူတွေ ရှိပေမယ့်လည်း ခင်ခင်လေး စိတ်မဝင်စားရဲဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခင်ခင်လေးရဲ့မိဘက ဆင်းရဲတယ်။ မိဘက ပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင် မိဘက ပြောဆိုပြီး ပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လို့ပဲ။“ကဲ ညီမ ညီမလေးကို ဒီရွာကလူတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဆရာ”“ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကို အသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ။ သူ့နာမည်က ခင်ခင်လေးတဲ့။ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေ ချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင် ဒီရွာက ရပ်မိရပ်ဖတွေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်”“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ စောင့်ရှောက်ပေးပါ့မယ်။ အခုတော့ ဆေးပေးခန်းက ဆောက်နေဆဲ ကာလဆိုတော့ ဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာက သင့်တော်တဲ့ အိမ်တစ်အိမ်မှာ နေရာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”“ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကို အားကိုးရမှာပဲ”“ရပါတယ် ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ရွာရဲ့ ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့ အခြေအနေတွေ တိုးတက်လာအောင် ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့် ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက် ဆရာကြီးတို့ကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်”“ကဲ ဒီလိုဆို ကျနော် ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ ကျနော့်ဝန်ထမ်းကို စိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်”မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့“ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”“ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာ နေရာချပေးပါ့မယ်။ ဒေါ်ထားတို့အိမ်က ကျယ်လည်းကျယ်တယ် ရေတွင်းနဲ့လည်း နီးတယ်။”“ဟုတ်ကဲ့ ဦး… သင့်တော်အောင် စီစဉ်ပေးပါ”“ဒေါ်ထားရေ ကျနော် ခင်များကို တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ”“အမလေး ကိုရင်ရယ်။ ကျမက ဒီလိုသမီးချောချောလေး အိမ်လာနေတာကိုပဲ အရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ”“လာ သမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့”“မင်းမင်းအောင်ရေ နင် ငါ့သမီးလေးရဲ့ အထုပ်တွေ သယ်ခဲ့တော့”ခင်ခင်လေးက ကိုမင်းမင်းအောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တောသားဆိုပေမယ့် အသားက မမဲဘူး။ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနဲ့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုးလို့ တွေးနေတုန်း“သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင် မင်းမင်းကို ခိုင်း။ အဲ့ဒါ အဒေါ့်တူပဲ”“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ အိမ်ခြံဝင်းမှာ ရေတွင်းလေးနှင့် အိမ်ရှေ့လမ်းဘေးမှာ လယ်ကွင်းတွေ၊ သန့်ရှင်းတဲ့လေကို ရှူလို့ရတာပဲဆိုပြီး ခင်ခင်လေး သဘောကျသွားတယ်။“လာ သမီးလေး သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကိုပြမယ်”“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”“မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကို ရှင်းပေးစမ်းပါဦးကွယ်”“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”မင်းမင်းတစ်ယောက် ဖင်ပေါ့စွာ အခန်းကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့် မင်းမင်းတို့အိမ်က ခြံဝင်းတစ်ဝင်းထဲ။ ဆရာမလေးကလည်း အရမ်းလှတော့ မင်းမင်း ရင်ခုန်နေရပြီလေ။“ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ”“အာ ကိုမင်းမင်းကလည်း ဆရာမလို့ မခေါ်ပါနဲ့ရှင်။ ခင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ပါ”“ဟုတ်ကဲ့ ခင်လေး”ခင်လေး အခန်းကို နေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာ ပြတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့ အလင်းရောင်လေးရတယ်။ ပါလာတဲ့ အလှပြင်ပစ္စည်းကို နေရာလေးချ၊ အိပ်ရာလေးခင်းပြီး လှဲချလိုက်ပြီး နားလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။“ခင်လေး ခင်လေး”“ဟင် ”“အိပ်ပျော်နေတာလား”“ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း”“ခင်လေး ရေချိုးဖို့ ကျနော် ရေဖြည့်ထားတယ်”“အားနာစရာ ကိုမင်းရယ်”“အားမနာနဲ့ဗျ။ ရေတွင်းနားမှာ ရေအိုးရှိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ချိုးရမယ်”ခင်လေး ရေတွင်းနားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခြောက်လုံးဝင် စဉ့်အိုးလေးနှင့် သစ်သားပြားကြီးတစ်ပြား ခင်းထားတဲ့ နေရာလေး။ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာမို့ ခင်လေး ရှက်သွားတယ်။ အဆောင်မှာနေတုန်းက ရေချိုးရင် တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး။ “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့် သူပဲလေ”။“ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား”“ဟုတ်တယ် ကိုမင်းမင်း”“အင်းလေ ခင်လေးက အပျိုလေးဆိုတော့ ရှက်နေမှာပဲ””အဲဒီလိုမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး ကိုမင်းမင်း။ ချိုးနေကြနေရာ မဟုတ်လို့ပါ။ ကျမတို့အနေနဲ့ ရှက်တာတွေကို ခွာချပြီး အလုပ်လုပ်ရတာမလား”“အင်း ဟုတ်တယ်ဗျ။ မမြင်ဝံ့ ဆေးဆရာတဲ့။ ခင်လေးတို့အနေနဲ့က ကျတော်တို့ မမြင်ဖူးတဲ့ အရာတွေလည်း မြင်ဖူးနေမှာပဲ”“အင်း အဲတာလည်းဟုတ်တယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ ခင်လေးက သားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်း မမြင်ဝံ့တာ မရှိဘူးပေါ့”“ဟုတ်ပါပြီ။ သူများဟာတွေ မြင်ဖူးပြီး ကိုယ့်အလှည့်ကြရင် ကြောက်မနေနဲ့တော့”“ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း”“ဟား စတာပါဗျာ။ ကျနော် ရှောင်ပေးပါ့မယ်”မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီး ခင်လေး ပျော်လာတယ်။ ရွာမှာ တာဝန်ကျရင် ပျင်းနေမှာလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ မပျင်းရတော့ဘူးလေ။ ခင်လေး ရေချိုးပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် သဘက်လွမ်းပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲဝင်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲလေး လိမ်းကာ အဝတ်လဲပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။သူနာပြုမလေးရေးသားသူ – အမည်မသိခင်ခင်လေးတစ်ယောက် သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ် ရုပ်ရည်လေးကလည်းရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေး တွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိသလို လုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက် သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ်ထင်လား ရင်လည်းရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်း ချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့် ခင်ခင်လေးမှာ ရည်းစားသနာ မရှိခဲ့ဘူး။ ကြိုက်တဲ့သူတွေ ရှိပေမယ့်လည်း ခင်ခင်လေး စိတ်မဝင်စားရဲဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခင်ခင်လေးရဲ့မိဘက ဆင်းရဲတယ်။ မိဘက ပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင် မိဘက ပြောဆိုပြီး ပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လို့ပဲ။“ကဲ ညီမ ညီမလေးကို ဒီရွာကလူတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဆရာ”“ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကို အသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ။ သူ့နာမည်က ခင်ခင်လေးတဲ့။ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေ ချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင် ဒီရွာက ရပ်မိရပ်ဖတွေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်”“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ စောင့်ရှောက်ပေးပါ့မယ်။ အခုတော့ ဆေးပေးခန်းက ဆောက်နေဆဲ ကာလဆိုတော့ ဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာက သင့်တော်တဲ့ အိမ်တစ်အိမ်မှာ နေရာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”“ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကို အားကိုးရမှာပဲ”“ရပါတယ် ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ရွာရဲ့ ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့ အခြေအနေတွေ တိုးတက်လာအောင် ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့် ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက် ဆရာကြီးတို့ကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်”“ကဲ ဒီလိုဆို ကျနော် ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ ကျနော့်ဝန်ထမ်းကို စိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်”မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့“ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”“ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာ နေရာချပေးပါ့မယ်။ ဒေါ်ထားတို့အိမ်က ကျယ်လည်းကျယ်တယ် ရေတွင်းနဲ့လည်း နီးတယ်။”“ဟုတ်ကဲ့ ဦး… သင့်တော်အောင် စီစဉ်ပေးပါ”“ဒေါ်ထားရေ ကျနော် ခင်များကို တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ”“အမလေး ကိုရင်ရယ်။ ကျမက ဒီလိုသမီးချောချောလေး အိမ်လာနေတာကိုပဲ အရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ”“လာ သမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့”“မင်းမင်းအောင်ရေ နင် ငါ့သမီးလေးရဲ့ အထုပ်တွေ သယ်ခဲ့တော့”ခင်ခင်လေးက ကိုမင်းမင်းအောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တောသားဆိုပေမယ့် အသားက မမဲဘူး။ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနဲ့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုးလို့ တွေးနေတုန်း“သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင် မင်းမင်းကို ခိုင်း။ အဲ့ဒါ အဒေါ့်တူပဲ”“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ အိမ်ခြံဝင်းမှာ ရေတွင်းလေးနှင့် အိမ်ရှေ့လမ်းဘေးမှာ လယ်ကွင်းတွေ၊ သန့်ရှင်းတဲ့လေကို ရှူလို့ရတာပဲဆိုပြီး ခင်ခင်လေး သဘောကျသွားတယ်။“လာ သမီးလေး သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကိုပြမယ်”“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”“မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကို ရှင်းပေးစမ်းပါဦးကွယ်”“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”မင်းမင်းတစ်ယောက် ဖင်ပေါ့စွာ အခန်းကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့် မင်းမင်းတို့အိမ်က ခြံဝင်းတစ်ဝင်းထဲ။ ဆရာမလေးကလည်း အရမ်းလှတော့ မင်းမင်း ရင်ခုန်နေရပြီလေ။“ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ”“အာ ကိုမင်းမင်းကလည်း ဆရာမလို့ မခေါ်ပါနဲ့ရှင်။ ခင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ပါ”“ဟုတ်ကဲ့ ခင်လေး”ခင်လေး အခန်းကို နေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာ ပြတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့ အလင်းရောင်လေးရတယ်။ ပါလာတဲ့ အလှပြင်ပစ္စည်းကို နေရာလေးချ၊ အိပ်ရာလေးခင်းပြီး လှဲချလိုက်ပြီး နားလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။“ခင်လေး ခင်လေး”“ဟင် ”“အိပ်ပျော်နေတာလား”“ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း”“ခင်လေး ရေချိုးဖို့ ကျနော် ရေဖြည့်ထားတယ်”“အားနာစရာ ကိုမင်းရယ်”“အားမနာနဲ့ဗျ။ ရေတွင်းနားမှာ ရေအိုးရှိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ချိုးရမယ်”ခင်လေး ရေတွင်းနားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခြောက်လုံးဝင် စဉ့်အိုးလေးနှင့် သစ်သားပြားကြီးတစ်ပြား ခင်းထားတဲ့ နေရာလေး။ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာမို့ ခင်လေး ရှက်သွားတယ်။ အဆောင်မှာနေတုန်းက ရေချိုးရင် တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး။ “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့် သူပဲလေ”။“ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား”“ဟုတ်တယ် ကိုမင်းမင်း”“အင်းလေ ခင်လေးက အပျိုလေးဆိုတော့ ရှက်နေမှာပဲ””အဲဒီလိုမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး ကိုမင်းမင်း။ ချိုးနေကြနေရာ မဟုတ်လို့ပါ။ ကျမတို့အနေနဲ့ ရှက်တာတွေကို ခွာချပြီး အလုပ်လုပ်ရတာမလား”“အင်း ဟုတ်တယ်ဗျ။ မမြင်ဝံ့ ဆေးဆရာတဲ့။ ခင်လေးတို့အနေနဲ့က ကျတော်တို့ မမြင်ဖူးတဲ့ အရာတွေလည်း မြင်ဖူးနေမှာပဲ”“အင်း အဲတာလည်းဟုတ်တယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ ခင်လေးက သားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်း မမြင်ဝံ့တာ မရှိဘူးပေါ့”“ဟုတ်ပါပြီ။ သူများဟာတွေ မြင်ဖူးပြီး ကိုယ့်အလှည့်ကြရင် ကြောက်မနေနဲ့တော့”“ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း”“ဟား စတာပါဗျာ။ ကျနော် ရှောင်ပေးပါ့မယ်”မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီး ခင်လေး ပျော်လာတယ်။ ရွာမှာ တာဝန်ကျရင် ပျင်းနေမှာလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ မပျင်းရတော့ဘူးလေ။ ခင်လေး ရေချိုးပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် သဘက်လွမ်းပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲဝင်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲလေး လိမ်းကာ အဝတ်လဲပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။