1. ယောက္ခမကြီးပုလွေ

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

ဦးဘတုတ်ရဲ့ဇနီး ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ ငယ်စဉ်က သူတို့ နယ်က မယ်ဘွဲ့ရထားခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်ပြီး၊ အသက်ကလေး ရလာသော်လည်း ၊ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်း အမြဲလုပ်နေသဖြင့် သမီးများကပင်အားကျလောက်အောင် နုနယ်နေပေသေးသည်။ ဦးဘတုတ်က ဒေါ်ဒေါ်လှကို သူတို့ မြို့နှင့် မိုင် ၂၀ ခန့်ဝေးသော တိုင်းမြို့ကြီးကို သွားလည်ဖို့ ပြောနေ၏။ သူတို့သားမက် ကိုတင်ထွတ်လည်း ရောက်နေသည်ဆိုတော့ သွားချင်တဲ့နေရာ လိုက်ပို့ပေးခိုင်းလို့ ရမည်ပေါ့။

တစ်နေ့ သူတို့ရှိရာသို့ ကိုတင်ထွတ်တစ်ယောက် ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ မြို့လေးမှ မိုင်အနည်းငယ်ဝေးသော ရွာတစ်ရွာတွင် အလုပ်ကိစ္စအတွက် သွားစရာရှိရာမှ ယောက္ခမကြီးတွေ ရောက်နေသည်ကြားလို့ လှည့်ဝင်လာခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုဒေသနယ်ပယ်တွင် ကားလမ်းများမှာ အင်္ဂလိပ်ခေတ်ကတည်းက ဖောက်ခဲ့သော လမ်းများကို မပြုမပြင်ပဲ သုံးနေကြတုန်းမို့ ကားအသုံးနည်းပြီး မော်တော်ဆိုင်ကယ်များသာ အသုံးများလေသည်။

ကိုတင်ထွတ်ကလည်း ထုံစံအတိုင်း သူ့ ဘီအက်အေ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကြီး တဖုန်းဖုန်းနှင့် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဦးဘတုတ်ကတော့ သူ့ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့ခြင်တာနဲ့ အတော်ပဲဆိုပြီး ဒေါ်ဒေါ်လှကို ကိုတင်ထွတ်နှင့် တစ်ရက်နှစ်ရက် လိုက်သွားလည်ဖို့ ပြောသည်။ ဒေါ်ဒေါ်လှက လည်း ပျင်းတာနဲ့ လိုက်မယ်ဆိုပြီး အထုပ်တစ်ထုပ်စာပဲ ဆွဲပြီး လိုက်ဖို့ပြင်သည်။ ကိုတင်ထွတ်က သူသွားမည့်ရွာမှာ အောက်ကို ထပ်ဆင်းရပြီးမှ မြို့ကို အထက်ပြန်တက်ရမှာမို့ ယောကက္ခမကြီး ပင်ပန်းမှာစိုး၍ အပြန်ဝင်ခေါ်ပါမည်ဟု ပြောသေး၏၊ သို့သော် သူသွားမည့်ရွာ၊ ယခု ဒေါ်ဒေါ်လှတို့ နေရာ နှင့် သူတို့ ရုံးခွဲရှိသည့် မြို့တို့မှာ ဖိုခနောက်ဆိုင် တည်ရှိနေသဖြင့် တကူးတက ပြန်ဝင်ခေါ်နေရမည်၊ ထိုရွာပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းများကလည်း လှသည်ဟု နာမည်ကျော်သဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်လှက အခုကတည်းက လိုက်မည်ဆိုတော့လည်း မငြင်းဆန်ရဲ၊ သူ့ ဆိုင်ကယ် အနောက်မှာတင်၍ ခေါ်လာခဲ့ရတော့သည်။

သူတို့ မြို့ကလေး အပြင်ရောက်တာနဲ့ လမ်းက ကြမ်းပြီ။ ဒါတောင် ကိုတင်ထွတ်က သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ချိုင့်တွေ ခွက်တွေကို ရှောင်မောင်းသည်။ ယောက္ခမကြီးကလည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ သူ့ခါးကို တင်းတင်းဖက်လာသည်။ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကိုတင်ထွတ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လာဖိမိနေသည်။ ကိုတင်ထွတ်တစ်ယောက် စိတ်ကို မနည်းထိန်း၊ ဆိုင်ကယ်လက်ကိုင်ကို မနည်းထိန်းမောင်း နေရသည်။

သူ့ယောက္ခမကြီးမှာ ငယ်ငယ်က မယ်ဘွဲ့ရခဲ့ဖူးသူဖြစ်မှန်းလည်း သိသည်။ သူ ဝင်းပပ နှင့် ရကတည်းက သူ့သူငယ်ချင်းတွေက နောက်ကြ သည်။ ကိုယ့်မိန်းမကြီးလာရင် ဘယ်လိုပုံဖြစ်မလဲ ဆိုတာ အမေကို ကြည့်ရမည်လို့ ဆိုကြသည်။ ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ ဝင်းပပ နှင့် အပြိုင်လှဆဲ ဖြစ်သည်။ ဝင်းပပကလည်း တော်တော်တောင့်သော အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။ ဒေါ်ဒေါ်လှကတော့ အသက်ကလေးရလာတော့ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်လေးလို့ ထင်ရပေမဲ့ ကြီးတာတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျနေသေးသည်။ ဝင်းပပ နောက်အနှစ် ၂၀ အဲလိုပုံမျိုး ဖြစ်လာ လို့ကတော့ အောင်မလေး ဖိုးကျိုင်းတုတ်ပေါ့။ ဝင်းပပ ၊ မျိုးမမနှင့် ဒေါ်ဒေါ်လှတို့ သုံးယောက် ယှဉ်သွားလိုက်ရင် ယောကျ်ားသနာတွေ ဘယ်သူ့ရွေးရမည် မသိ ဦးနှောက်စားသွားနိုင်သည်။ သူ့ဟာနှင့်သူ သရည်ကျစရာကြီးတွေကိုး။

ကိုတင်ထွတ်မှာ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းရင်းမောင်းရင်း သူပဲ စိတ်ထင်တာလား၊ သူ့ကျောပြင်မှာ ယောက္ခမကြီး၏ နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် နှင့် သူ့ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေသလို ခံစားနေရသည်။ ကိုတင်ထွတ်တစ်ယောက် မိန်းမနှင့် ခွဲနေရသည်မှာလည်း နှစ်ပတ်လောက်ရှိပြီမို့ လူကလည်း ဆာနေချိန်ဆိုတော့ သူ့ကောင်ကြီးက ဘောင်းဘီအထဲမှာ မာတောင်တင်းထနေလိုက်တာ သူ့ကောင်ကြီး ခေါင်းပင် နာလာရလေသည်။

ဒေါ်ဒေါ်လှမှာလည်း လမ်းကကြမ်း၍ ကိုတင်ထွတ်ကို ဖက်ထားရတော့ ဆိုင်ကယ်ကလည်း မြင့်ချည်နှိမ့်ချည်၊ မြောက်လိုက် ပြန်ကျသွားလိုက်နှင့် ဆိုတော့ သူမနို့ကြီးတွေကို ကိုတင်ထွတ်ကျောပြင်က ဖိနှိပ်ဆုပ်နှယ်သလို ခံစားရပြီး နို့သီးခေါင်းတွေက ထောင်ထလာရတော့သည်။ နဂိုကတည်းကမှ အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ခံစားမှုပြင်းသော သူမနို့သီးခေါင်းတွေက ထောင်ထလာပြီး ကိုတင်ထွတ်ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ်မိနေတော့ ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွလာပြီး သူ့အဖုတ်မှ အရည်ကြည်တွေပင် စီးကျလာခဲ့ရလေတော့သည်။

ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ ဗမာအမျိုးသမီးများထဲတွင် ခေသူ မဟုတ်ဟု ဆိုရမည်။ သူက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားမှုမှာ တော်ရုံ မိန်းကလေးများထက် ပိုမည်ထင်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယောကျ်ားလေး တွေ သတိထားမိအောင် ပြင်ဆင်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှအောင် အပင်ပန်းခံကာ လေ့ကျင့်ခန်းကို ဇွဲကောင်းကောင်းနှင့် လုပ်သည်။ အပျိုရည်ကလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ကတည်းက ပျက်ခဲ့ရသည်။ သူကိုယ်တိုင်က ပါလို့ ဖြစ်သွားရခြင်းပါ။